Openingstijden:
afhankelijk van het tentoonstellingsaanbod
afhankelijk van het tentoonstellingsaanbod
Archief
Weg geschilderd
zaterdag, 29 oktober 2005 - zaterdag, 24 december 2005John van de Rijdt
John van de Rijdt
John van de Rijdt heeft zijn opleiding aan de Academie voor Kunst en Vormgeving in 's Hertogenbosch en de Jan van Eyckacademie in Maastricht gevolgd. Hij exposeert vanaf 1975 met grote regelmaat in Noord Nederland met grafisch werk en met schilderijen. In zijn werk komen elementen als structuur en ritme veelvuldig voor. Het is niet verwonderlijk dat hij in zijn tentoonstellingen allianties aangaat met mensen uit de muziekwereld, het theater en de film- en video wereld. Daarnaast is hij actief in de kunstwereld; o.a. in Kunstuitleen Frontaal in Appingedam en is hij bestuurslid van het ‘Otium' in Leinwijk in Hoogezand-Sappemeer. Galerie Werfkade 16 biedt John van de Rijdt ruimte voor een grote overzichtstentoonstelling. John heeft deze expositie de naam ‘Weg geschilderd' meegegeven. In onderstaand interview van Linda Schregardus legt John uit waar deze titel vandaan komt.
Elke snipper wordt geleefd.
Wie het werk van de afgelopen tien jaar van John van de Rijdt bekijkt, ziet eerst vooral doeken met uitgesneden fragmenten op schijnbaar willekeurige wijze samengebracht.
Dromerige landschappen, verstilde mensfiguren, uitzichten op interieurs. Je begint je af te vragen wat het een met het ander te maken heeft. Welk verhaal er verteld wordt door de in losse toets geschilderde man onder een boom naast een vage notie van een muziekstandaard, een blok dat op een muur met vensters lijkt en een aantal platte kleurvlakken. Ieder fragment lijkt een wereld op zich, als losgezongen noten in een partituur.
Antwoorden komen er niet. Vragen des te meer. Op enige afstand blijken alle flarden 
onderhevig aan een ordening die vooral door de lege tussenruimte gecreëerd wordt. "Ik schilder over de meervoudigheid van het bestaan. Twee-en-twintig jaar heb ik in mijn atelier gewerkt, grafiek gemaakt en doeken geschilderd. Daarnaast heb ik andere levens geleid. Je bent zoveel dingen in het leven," verklaart Van de Rijdt. "Ik heb mezelf daarin een weg geschilderd."
In tegenstelling tot zijn grafiek zocht Van de Rijdt in zijn schilderwerk altijd het verhaal. Bijna de anekdote. "Totdat ik besefte dat het onmogelijk is om te schilderen naar de werkelijkheid. Dat het niet waar is. Toen ben ik dingen weg gaan schilderen. Want ik vond het sentiment vals geworden. En omdat de dingen op zich staan is er meer tussenruimte nodig."
Wending
Door dit inzicht kreeg het werk een belangrijke wending. De herkenbaarheid van dingen verdween. Oude doeken werden overgeschilderd, alsof er een huid of een vlies overheen gespannen is, met daarin ritmische kleine doorkijkjes. Hetzelfde gebeurt met nieuw werk.
Van de Rijdt: "Ik schilder en schilder het weer over, en schilder het verhaal weg, zodat er een nieuw beeld ontstaat. Niet omdat ik het wil ontkennen of dat het niet bestaat, maar het ligt onder de huid." En onder die huid leeft en tintelt het. Van dichtbij blijkt ieder fragmentje zacht en gedetailleerd, van veraf in harmonie met de compositie. Ritme, vorm, kleur en structuur dansen op de voorgrond, met de doorleefde aanwezigheid van alle lagen daaronder. Het werk is daarmee aanmerkelijk opener en universeler geworden. Hier wordt de geest niet 
verleidt tot een zoektocht naar logische verbanden en antwoorden op betekenisvragen. Hier wordt je uitgenodigd te kijken en neem je tevens iets meer waar over hoe je eigenlijk kijkt.
"Elke snipper wordt geleefd zoals een schilderijtje, maar vanuit de voorstelling die er onder ligt." Is het niet zo met alle beelden die we ons van de werkelijkheid vormen?
